Kendimi en kötü senaryoların içine atasım geliyor. En
derinlerde boğasım. Öyle yaralar açıyorum ki kendime iyileşmem mümkün değil.
İyileşmeyeyim ki bir daha gülümsemem de olmasın. En kötüsünü düşünüyorum
yıkılışların. Hani öldürmeyip süründüreninden.
Ayağa kalkabilirim aslında biliyorum. Ama bildiğim bir diğer şey bu kez yıkılırsam
kalkmak için yıkmam gerekenlerin sayısı epey fazla.
Yıkmamak için
kalkmam diyorum. Bu sefer de ben en kötü enkazların altında eziliyorum. En
vasat filmin en vasat senaryosunda "Ee nasıl yani öldü mü şimdi?"
diye kalakalıyorum cesedimin başucunda.
Özlem Büşra
Ş.
