Dua’nın önemini herkes biliyor. Müslümanı da biliyor Hristiyan’ı da. Zaten Rabbim demiyor mu “dualarınız olmasa ne ehemmiyetiniz var” diye. İşte onu diyorum ben de dua bir arz meselesi. Ama biz bunu tarz meselesi yapmışız.

Kimisi evrenden bekliyor kimisi taş, tahta parçalarından kimisi güneşten kimisi de aydan. Peki ya biz? Biz kimden istiyoruz? İnandığımız üzere Allah’tan mı? Yoksa taklidi imanımızdan dolayı insanlardan mı? İnansak şöyle içten, muhtaç hisseder miyiz hiç kendimizi başkalarına. İnansak diyorum! Ama öyle inanç sandığımız safsatalara değil her şeyin yaratıcısının Allah olduğuna ve gelen her şeyin O’ndan olduğuna. Güzel olmaz mı kardeşim düşün bir dakika!

Evrene gönderilen olumlu mesajların geri dönmesi mi sandın sen o güzellikleri? Söyle iradesi olmayan evren nasıl hükmetsin kendisine de versin sana müjdeyi? Dua diye sarıldığın o mesajlar kotanı doldururken bir bir 6. His olan inancın ölüyor hiç fark etmedin mi? Yıllarca kandırıldık beş duyumuz var diye. İnanç altıncı his değilse aşk nedir söyle. Kimseye değil bu kızgınlığım önce kendi nefsime ama yazıyorum işte ahirette “bana hiç anlatmadın” denmesin diye..

KADRİYE TORUN