Hep bekledik! Ama beklemeyi öğrenemedik. Belki de öğrenilecek bir şey değildi. Sadece “bekliyorum” demekti. Ya da yalnız olduğunu hissetmek.. Her mutsuzluğu beklenen mutluluğa bağlamaktı. Hep mutlu son aramaktı filmlerde. Bir aşk şarkısında kaybolup beklenenle bulunmaktı. Aslında beklenenin hiç gelmeyeceğini kabullenmekti. Beklemek çaresizlikti, acizlikti..

Kadriye TORUN