Camımın önüne yerleştirdiğim menekşelerimi seyre dalmışım.
Ne kadar narin olduklarını anlamak zor. Güçlü gibi görünüyor yaprakları.
Dokunsam soluverir sararır yeşilinin parlaklığı.
Tomurcuk fark ediyorum bir
tanesinde. Gözümün içine gülümsüyor. Açacak birkaç güne. Kendine iyi gelecek
olan suya dahi tahammülü yok. Büyük bir isyan taşıyor güzelliği. Suyunu
tabağına döküyorum. Umursamazca çekiyor damarlarına ama istemez gibi çevirmiş
başını bakmıyor berraklığına. Umutlarıma benzetiyorum biraz. İçimde çırpınan
isyanlarımla tanıştırıyorum onu. Mor çiçekleri destekliyor karamsarlığımı. Bu
dünyamı aydınlatan güneş mora çaldırıyor günümü. Karamsarlığıma sarılıyorum
iyimserliğimi ninnilerle uyuturken. Buna rağmen de gülümsüyorum. İsyanım var
kalbime ne de olsa…
Bir gün çiçek açacak umutlarım tomurcukken kurutmazlarsa
bir daha…
Özlem Büşra Ş.
