Mutlu ediyor beni dostun mutluluğu… Bir yol var neresi olduğu fark etmez. Çıksın Allah yoluna ve yürüsün o dost benimle birlikte. Bu yolda önde giden olmak istemiyorum. Hızlı yürüsem de beklerim. Geride kaldım diye gitmesin yeter ki yol arkadaşım.
Ama gidecekler işte her giden gibi biliyorum. Vefasızlık karşılıyor her yolun sonunda. Bir diğer yolu bekliyorum, ayakta kalmaya zorlanırken ayaklarım. Yine de uğraşıyorum bıkmadan. Ben hep aynı benim. Tek değişen artıyor sırtımdaki ağrım. İmtihanımı kabulleniyorum içten içe. Yine de ağır geliyor bana yitip gidenler. Yıkıldıklarını gördükçe ayrıca üzülüyorum. Onlarsız yürüdüğüm yollar batıyor ayağıma. Duramam istesem de zaman akıp geçiyor. Uyandıramıyorum uyuyanları. Ben onlardan farklı mıyım onca ortak noktanın içinde. Büyük bir kalabalık bir o kadar da büyük bir yalnızlık. İçime kapansam rahatlamam biliyorum. Yine de girdiğim yolun zorluğu yükleniyor sırtıma koca bir yük gibi… Bu yükten mi bilmiyorum baskısı kalbimin. Mutluyum aslında ama paylaşamadığım mutluluk çok yorucu. Ve mutluluğumdan mutsuz olanları görmek çok çok üzücü.
Tevekkülüm Allaha. Rabbim sen beni sana ulaşmayan yollardan uzaklaştır. Sana ulaştırmayacak dostlardan arındır. Kin kıskançlık fesattan koru. Ve sen gönlümü hakkımda hayırlı olana razı et. Et ki mutluluğum yük olmasın korku olmasın sırtıma. Tek isteğim yolunda yürümek… Ya da öyle umut ediyorum. Kalbimi başka heveslerden arındır. Kaybettiysem bu dostluklar dostluk değildir biliyorum. Sen benim acımı dindir. Ne yapmış olurlarsa olsunlar o dost sandıklarıma da hidayet nasib eyle. Eyle ki tattırmasınlar bir daha kimseye vefasızlığı yalnızlığı. Paylaşamamayı hüznü ve mutluluğu...
Özlem Büşra Şılak
