Dur sevme
artık beni,
Yük oldum
yüreğine gitmeliyim.
Oysa ben
severken sevseydin beni,
Ben hiç
bırakmadım ki bıraktıklarımı sevmeyi.
Beni sevmeyi
bırakıp gidenlerle dolmuş kalbim.
Bir gün
bırakıp gideceklerini bile bile sevmeliyim,
Sevmeyi
bırakırsam kendimi de sevemem,
Nefret
ederim nefret eden kalbimden.
Ve ben
sevilmeden yaşayamam biliyorum.
Sevmeli beni
sevdiklerim.
Yük
olmamalıyım sevdiğim yüreğe,
Yük olduğumu
hissetmemeliyim,
Ki gitmeyeyim
severken.
Ama işte yük
oldum hissediyorum.
Yordum
seveyim derken kıyamadıklarımı.
Bu yüzden
gitmeliyim çok uzaklara…
Giderken
ağlamaklı gözlerim,
Dua
mırıldanıyor dudaklarım.
Gitmek
istemese de biliyorum yürüyor ayaklarım.
Sırtımda
koca bir bavul hak,
Kafamda
binlerce soru.
Hak edemedim
yine ve yeniden sevilmeyi.
Benden
uzaklaştığı için uzaklaştığım
Neden
yakınlaşıyorsun şimdi?
Tam da ben
uzaklaşabilmeyi göze almışken?
Hep mi böyle
olur benim sevilmelerim?
Kaybedilmeden
anlaşılmam mı?
Anlaşılmaz
mı göz bebeğimden sevgilerim?
Neyse yine
çok konuştum.
En iyisi sen bırak beni,
Artık
istemesem de gideyim
Ve dönmeyeyim geri…
Özlem Büşra
Şılak
