Ağaçlara kıyamadım, papatyaya
kazıdım isimlerimizi.
Ağaç gibi, acılara şahit
olmayalım,
Papatya gibi, baharda yeşerelim
istedim.
Beyazı gibi saf, sarısı gibi
canlı,
Yeşili gibi umutlu olalım,
Ağaç gibi; yıpranmışlıkları
tatmayalım istedim.
Papatya gibi taç olalım başlara,
İlaç olalım tüm yaralı kuşlara.
Ağaç büyük, yaşlı ve heybetliydi,
Papatya küçük, güzel ve narin…
Ağaç ölünce yanardı adımız,
Papatyayla baharlara koşardı.
Bir baharlıktı belki ömrümüz,
Ama bahar her zaman bahardı.
Kelebekler konardı üstümüze,
Uğur böcekleriyle kanatlanırdık.
Güneşin nazlı yüzüne bakar ve
gülümserdik,
İşte o an aşkımızı yaşardık,
Papatya kadar güzel ve narin…
Özlem Büşra Şılak
