bir kuş konar yoluma
apartman gölgeleri arasından geçerken;
bir çocuk çıkar karşıma
arabalar yetişmeye çalışırken bir yerlere;
maskelerin arkasına saklanmış hayatlar gülümser gibi bakar bana
ben karşıdan karşıya geçerken;
bekler insanlar bir otobüsü ya da servis aracını
sahi ben ne kadar beklemiştim seni?
kaldırım taşları yok artık sayamıyorum seni düşlerken
şu kelebek kadar ömrümde bir tek gölgem kaldı yanımda
şimdi korkuyorum o koca binalardan
gölgemi de alır benden diye
her gün karşılaştığım o tuhaf adam yine geçiyor yanımdan
her şey hala aynı işte
sen yoksun..
yürüdüm gidilecek tüm yolları yine senden uzağım
hep uzak
en uzak
yolunda gitmeyen pek çok şey vardı toparlayamadım
ve ben de yoldan çıktım
artık ne sana gelebilecek ne de kendimden kaçabilecek bir yolum kalmadı
bir yolum kalmadı..
Kadriye TORUN
