Öyle yürekler
vardır ki sadece kardeşlik hasretiyle yanıp tutuşur. Aralarında o kadar tatlı
muhabbetler kurulmuştur ki kendileri bile şaşıp kalırlar. İşte böyle bir
şaşkınlık ile başlar bizim hikayemiz.. Biz ne çocukluk arkadaşıyız ne de okul
arkadaşı. . Nasıl mı tanıştık? Hayaller bir olunca çok da zor olmadı tanışmak..
Bizi bize dost olmaya vesile kılan yüreklerimizi galeyana getiren
kalemlerimizdi.. Kırk yıllık dost haline geldik. Hiç ‘siz’ olmadık birbirimize.
Adımız hitabımız ilk baştan hep “ ahirim, özlemim, kadriyem”di.
Farklı
diyarlarda meğerse aynı hayali kurup dururmuşuz. Şimdi ise konuştuğumuz “ şunu nasıl yapcaz yaa… Eee ne zaman
başlayacaz…. Yapabilecek miyiz ki… İlk olarak neler yazsak… ” ve bu konuşmalar böylece
devam etti… Blogumuzun adını koyarken ki halimiz muhabbetimiz bile dalga
tadında..
Ve bir
heyecan kaplıyor beni.. Korkuyorum sanırım.. Nedendir bilinmez ama evet
korkuyorum. Ve kararı aldığımız gece bir türlü uyuyamıyorum.. Ötelerde Özlemim
de uyuyamadığını yazmış mesajla.. Tebessüm ediyorum sadece..
Şimdi biz
hayallerimizin hayalini kurmak için adım atmaya niyetlendik. Burası bizim
evimiz olsun diyoruz.. Ziyaretçilerimize ikramımız ise yüreğimiz olsun… Gelen
misafirler de eli boş gelmesin diyoruz.. Biz de sizlerin yüreklerinize talibiz…
Heyecanlıyız…
U'mutluyuz…
Ve ‘
Bismillah’ diyerek sizleri de evimize davet ediyoruz..
Buyurun…
Hoş geldiniz
yüreğimize, evimize...
Ahirzaman Garibi
25/ 1/ 2014
